Индоевропските ?азици се Фамили?а на ?азици што ги говорат на?голем бро? на лу?е, кои се зборуваат во поголемиот дел на Европа и областите населени со Европе?ци и во поголемиот дел на ?угозападна и ?ужна Ази?а. Потекнуваат од непотврдениот праиндоевропски ?азик за ко? се верува дека се говорел пред пове?е од 5.000 години во степските области северно од Црно Море и дека се поделил на бро?ни ди?алекти до 3.000 година пред нашата ера.
Некои знача?ни изоглоси ка? индоевропските ?азици околу 500 година п.н.е.
Сино: кентумски ?азици
Црвено: сатемски ?азици
Портокалово: ?азици со аугмент
Зелено: ?азици ка? кои ПИЕ *-tt- > -ss-
Светло кафена: ?азици ка? кои ПИЕ *-tt- > -st-
Розово: ?азици ка? кои завршетокот на множинските форми на инструментал, датив и аблатив (и на некои др.) завршуваат на *-m- наместо на *-bh-
Поделбата на индоевропските ?азици на сатемски и кентумски била предложена од Петар фон Брадке во 1890, а Карл Бругман предложил слична поделба во 1886. Во сатемските ?азици, во кои спа?аат балто-словенските и индо-иранските, како и албанскиот и ерменскиот ?азик, реконструираните праиндоевропските палатовелари останале засебни и биле фрикативизирани, додека лабиовеларите се споиле со 'обичните велари'. Ка? кентумските ?азици, палатовеларите се споиле со обичните велари, додека лабиовеларите останале засебни. Резултатот од ово? развиток често се прикажува со зборовите за ?сто“ во авестискиот ?азик (satem) и во латинскиот ?азик (centum)—почетниот палатовелар се развил во фрикатив [s] во првиот случа?, и во обилен велар [k] во вториот случа?.
Beekes, Robert S. P. (1995). Comparative Indo-European Linguistics: An Introduction. Преведено од Vertalers, Uva; Gabriner, Paul (1st. изд.). Amsterdam / Philadelphia: John Benjamins. ISBN9027221510.
Fortson, Benjamin W. (2004). Indo-European Language and Culture: An Introduction. Malden, Massachusetts: Blackwell. ISBN978-1-4051-0315-2.
Hamp, Eric (2007). Rexhep Ismajli (уред.). Studime krahasuese p?r shqipen [Comparative studies on Albanian] (албански). Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosov?s, Prishtin?.
Kortlandt, Frederik (1990). ?The Spread of the Indo-Europeans“(PDF). Journal of Indo-European Studies. 18 (1–2): 131–40. Занемарен непознатиот параметар |orig-date= (help)
Porzig, Walter (1954). Die Gliederung des indogermanischen Sprachgebiets. Heidelberg: Carl Winter Universit?tsverlag.
Renfrew, C. (2001). ?The Anatolian origins of Proto-Indo-European and the autochthony of the Hittites“. Во Drews, R. (уред.). Greater Anatolia and the Indo-Hittite language family. Washington, DC: Institute for the Study of Man. ISBN978-0941694773.
Schleicher, August (1861). Compendium der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen (германски). Weimar: B?hlau (reprinted by Minerva GmbH, Wissenschaftlicher Verlag). ISBN978-3-8102-1071-5.
Szemerényi, Oswald John Louis (1957). ?The Problem of Balto-Slav Unity: A Critical Survey“. Kratylos. O. Harrassowitz. 2: 97–123.
Reprinted in Szemerényi, Oswald John Louis (1991). Considine, P.; Hooker, James T. (уред.). Scripta Minora: Selected Essays in Indo-European, Greek, and Latin. Innsbrucker Beitr?ge zur Sprachwissenschaft. IV: Indo-European Languages other than Latin and Greek. Institut für Sprachwissenschaft der Universit?t Innsbruck. стр. 2145–2171. ISBN9783851246117. ISSN1816-3920.